Öcüüüüü....

Bu başlığı yazmak çok ama çok hoşuma gitti. Sebebi de komik oluşumuz biz insanların. 

Yani aslında korktuğumuz şeylerin aslında yok. Olmadığını bilmemiz ama yine de korkmamız. Bu korkularımız sonucunda hayatımız allak bullak oluyor ve inanılmaz değişiyor.

Bunun bugün yazılmasının nedeni ise bir yerde şunu okuyup hatırlamam. Yazıda köpekbalıklarından bahsediyor. İnsanlar köpekbalıklarından korkuyorlar, ama hindistan cevizinden korkmuyorlar. Ancak istatisktiklere bakarsak köpekbalıkları daha az kişiyi öldürmekte. Ama bu korkunun sebebi ne? JAWS! Hiçbirimiz "Hindistan cevizi katliamı" diye bir film izlemedik. Ama JAWS'ı izleyen binlerce insan ve onların çocukları artık köpekbalıklarından korkuyor. Köpekbalığı ile karşılaşmasa bile. Tam olarak gerçekleri bilse de korkmaya devam ediyor.

Belki köpekbalıkları sizin hayatınızda bir değişiklik yaratmıyordur. Ama bu basit örnek bile, küçük korkularımızın çevremizdekilere ve bizden sonraki nesillere nasıl aktarıldığını gösteriyor.

Peki bizim korkularımız neler? Günlük korkularımız? Örnekler???

Okulda,

• Ya hoca bana takarsa
• Ya sınavım kötü geçerse

İşte,

• Ya müdür ya da iş arkadaşım beni sevmezse
• Ya işi düzgün yapamazsam, beğendiremezsem, yetiştiremezsem
• Ya toplantıda kavga çıkarsa

Günlük ilişkilerde,

• Ya kız çıkma teklifimi kabul etmezse
  
• ....

"Yok canım bunlar korku değil ki, korkmuyorum" diye geçiriyorsunuz belki içinizden. Basitçe bunlar belirsizlik ya da başarısızlık korkuları. Yani bilmiyoruz, korkuyoruz. Başarısız oluruz (da ego çizilir) diye korkuyoruz. 

Oysa korkmayı bırakmak gerek biraz. Hiç korkmayın demiyorum. Korkan adam hazırlık yapmaya başlar, korku iyidir bu açıdan. Ama çok korku sizi durdurur, öldürür.