Hayata kızgın olmamak ve şikayet etmeden yaşamak

Bence insanın ne yaptığını bilmesi çok önemli. Burada çok karmaşık birşeyden bahsetmiyorum. Neyi neden yaptığını bilmesi gerekli, ki kafası net, rahat olsun. Olmazsa devamlı şikayet ediyor. Şikayeti "bulaştırıyor", yanındaki de başlıyor sonra. Bunu yaptığımızın farkında bile olmuyor. Olayı, kendini kurtaracağına dibe doğru gidiyor.

Çocuğuma en büyük nasihatlardan biri bence bu olacak.

"Şikayet etme, şikayet edeni de durdur, olmadı uzak dur."

Bu şekilde bir insanı hop diye mutlu etmeniz doğrusu çok çaba gerektiriyor, imkansız değil ama zor. Eeee insnların da sabrı zamanı olmadığından bu kişiler -doğal olarak- bu girdaptan hiç çıkamıyor. Anneler, babalar, kardeşler, arkadaşlar bile meşgul. Herkes kendi derdinde. Sonrasında olaylardan, durumdan şikayet eden kişi onlardan da şikayet etmeye başlıyor, insanların arasında iletişim tam kopuyor.

• 22-23 yaşındaki bir kişinin girdiği bu girdaptan çıkması için ne gereklidir?
• İş hayatına atıldığında mutsuz ve de çekilmez biri olmaması için ne yapmalı?
• Bırakın, konuşması, gülmesi için?
• Herşeyi boşlayıp sigara, içkinin dibine vurmaması için?

Bir eğitim sınıfına ne yaparsınız belki?

Evet benim son birkaç gündür durumum buydu. Bir sınıf dolusu, hayata küsmüş, konuşmayan (bırakın beni, birbirleriyle bile bir hafta konuşmamışlar), sıkkın, durgun "genç" ile beraberdim.

Aslında biliyorum böyle değiller, bir hafta boyunca somurtarak, söylenerek girdabın dibini bulmuşlardı. Bitse de işe dönsek diyorlardı. İşi özlemişlerdi.

2 gün sonunda sadece ve sadece "bitmiştim", terlemiştim, yorulmuştum. Bazen bir koç, bazen bir abi, bazen bir hoca oldum. Bugün işe başladılar acaba birşeyler değişti mi diye merak ediyorum. Bir haber mi bekliyorum? Nasıllar acaba? Biraz olsun birşeyleri değiştirebilmeyi başarabildim mi acaba?

Tam yayınlarken birinden haber geldi :) Artık eminim..

Hatta şimdi güzel bir site de buldum size... http://acomplaintfreeworld.org/faqs.html